Voordat het echt winter werd bloeide de hazelaar al overal. Deze hazelaarsliertjes zijn de mannelijke bloemen. Bovenaan het takje kun je nog net een heel klein stipje rood zien, dat zijn de vrouwelijke bloempjes. De bloeiende hazelaar is eigenlijk een bedrieger want de lente is nog niet in zicht. Dat hebben we gemerkt!
Hieronder een plaatje net na de laatste sneeuwval van 26 januari 2013. Het kleine zwarte stipje is natuurlijk Herr Walther die bij nader inzien de sneeuw toch wel leuk vond. Alleen moet de vrouw niet al te lang stil blijven staan want dan dringt de kou te veel door zijn dunne vachtje en gaat hij rillen en piepen als een juffershondje.
Herr W. is ook zeer geliefd bij deze schaapjes. Als hij aan komt rennen denken zij dat er voer aan komt. Helaas daar doen wij niet aan. Niet voederen staat op een bord trouwens.
Een stuk verder is nog een kudde schapen druk bezig bij een ruif met hooi. Tussen de dikke wollige moederschapen lopen wat lammetjes. Zijn dat niet eigenlijk ook bedrieglijke voorbodes van de lente? Een lammetje hoort toch nog niet in januari in de wei te lopen? Het is trouwens helemaal een merkwaardige kudde omdat er een zwart schaap uit Kenia bij loopt met flapperende oortjes. Helemaal gewend aan de kou en de sneeuw. Globalisering in de wei.
