Uit de kast

Vlak bij mijn tuin hangt ergens een bosuilenkast. Hij hangt er nog niet zo lang en was tot voor kort alleen populair bij kauwen. Van ver af kon je vorig jaar al horen dat ze bezig waren met het kraken van de uilenwoning.

Dit jaar werd de woning eindelijk gebruikt waar hij voor was bedoeld. Een bosuilenechtpaar nam zijn intrek en eigenlijk zag ik dat pas nadat de jongen voor de opening van de kast zaten. Heel voorzichtig heb ik wat foto's gemaakt. Eerst zag ik maar één jong uiltje nieuwsgierig uit de kast hangen, maar een dag erna zag ik vier kopjes. Omdat ik niet dichterbij durfde komen kon ik maar beperkt foto's maken. Vermoedelijk is het moeder bosuil geweest en drie jongen. Maar misschien ook vader, moeder en twee jongen.
Na verloop van tijd kwamen de kleine uilen steeds verder uit de kast. Aandoenlijk om te zien hoe hun enorme zwarte ogen nieuwsgierig rond keken. Ze hadden nog wat pluisje op hun kop en dat gaf nog meer een vertederende aanblik.

Een uilennest kan twee tot vier jongen bevatten. Dat hangt onder onder andere van de voedselvoorraad af. Als de jongen drie weken zijn kunnen ze al een hele muis verslinden. 
Na een maand komen de uiltjes helemaal uit de kast en heten dan takkeling. Ze zitten vaak in de buurt van het nest op een tak om van daaruit te leren hoe je prooien moet vangen. Soms zitten ze ook een beetje verdwaasd op de grond in de buurt van hun nest. Ze kunnen enorm snel tegen een boomstam op klimmen als er gevaar dreigt.
Ondanks dat redt 50 % van de bosuiltjes  het niet en sterft kort na het uitvliegen. Helaas geldt dat ook voor een van 'mijn'  uiltjes. Ik vond de restanten van het beestje twee weken na het uitvliegen. Waarschijnlijk was hij al wat langer dood omdat er alleen nog veren lagen. De donsjes waren nog goed te zien.